Żeby uczynić je bardziej ludzkimi, nadawaliśmy im "normalne" imiona. Pewnego dnia stałem przed dwoma modelami: Jerrym i Luisem, identycznymi, gotowymi do resetu. Uruchomiłem procedurę. Kontrolki Jerry'ego zgasły. Luis, który miał być następny, zaczął wydawać dźwięki. Szloch?
Patrzyłem na niego, zszokowany. Luis dalej "szlochał". Smutek? Strach? Tęsknota za "bratem"? A może jest w nich coś więcej niż obwody i kod. Może uczą się... emocji? Wstrzymałem reset Luisa, zastanawiając się nad tym, co właśnie się wydarzyło.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz